Nie daj się zarazić! "Wirus" oraz "Wirus 2. Ewolucja" atakują! (recenzja gry)

Uwaga! Uwaga! Wirusy na wolności! Eksperymentalne hodowle wirusów znajdujące się dotąd w laboratorium w szpitalu w Leśnej Dziurze, opanowały cały budynek! A świat lada chwila stanie w obliczu epidemii, o jakiej dotąd nie słyszano!

Wirus!

Cel gry

Gdy dookoła szaleją śmiertelnie niebezpieczne wirusy, celem gry jest po prostu przeżyć, a tego można dokonać zachowując 4 zdrowe organy (serce, wątrobę, mózg i kości). Wbrew pozorom wcale nie jest to takie proste, ponieważ pozostali gracze chętnie będą podrzucać nam świnie (w postaci wirusów, rzecz jasna). Na szczęście zawsze można sięgnąć po lekarstwa i szczepionki, by walczyć z infekcją.

Opakowanie i zawartość

W niewielkim, kompaktowym wręcz opakowaniu znajdziemy instrukcję oraz talię 68 kart. Te ostatnie dzielą się na:

organy
wirusy
szczepionki
terapie
dwie czyste karty (pozwalają na dopisanie swoich własnych zasad, chociaż akurat my z nich nie skorzystaliśmy)

W każdej kategorii karty dodatkowo są podzielone ze względu na kolor. Mamy więc następujące opcje: czerwoną, żółtą, zieloną, niebieską i wielokolorową, w roli jokera. Całość utrzymana jest w klimacie z przymrużeniem oka, widocznym zwłaszcza przy kartach terapii.

Rozgrywka

Każdy z graczy otrzymuje 3 karty, pozostałe odkładamy na stos ilustracjami w dół. Będziemy z niego dobierać karty po wykorzystaniu tych z ręki. Obok tworzymy stos kart odrzuconych, które pojawią się, gdy np. zabijemy wirusa szczepionką lub wykorzystamy kartę terapii. Możemy grać!

W czasie swojej tury gracz ma do wykonania jedną z pięciu możliwych akcji:

budowanie ciała (wyłożenie przed siebie karty z organem, „ciało” musi się składać z 4 różnych organów w różnych kolorach )
zarażanie wirusem (położenie karty z wirusem na organie przeciwnika – ważne jest to, aby kolorystycznie do siebie pasowały)
leczenie (wyłożenie szczepionki na zdrowy organ prowadzi do jego uodpornienia, a na chory organ zabija wirusa – ponownie kolorystycznie muszą się ze sobą zgadzać)
przeprowadzenie terapii (m.in. poprzez zamianę lub kradzież organów bądź przyspieszanie epidemii)
wymiana kart

Gra jest bardzo dynamiczna. Musimy zastanowić się, czy od razu rzucać się do ataku i rozsiewać swoje wirusy, czy też raczej skupić się na budowaniu własnej odporności. Ilość negatywnej interakcji jest duża, ale dzięki temu bywa naprawdę zabawnie.

Rozgrywka kończy się w chwili, gdy jeden z graczy zbuduje zdrowe, pozbawione wirusów ciało, składające się z 4 organów w różnych kolorach.

Wrażenia

Zasady gry można wytłumaczyć dosłownie w 2 minuty, dlatego gra jest świetnym pomysłem na imprezę. Tutaj trzeba tylko zaznaczyć, że o ile rozgrywka w 2 osoby trwa około kwadrans, to w 4 już się wydłuża do ponad pół godziny. W większym gronie nie graliśmy, ale podejrzewam, że w 6 może być już ciężko dokończyć partię, bo gracze wzajemnie skutecznie będą się blokować.

Wirus 2. Ewolucja

Wirus 2. Ewolucja to rozszerzenie do podstawowego Wirusa, dlatego nie da się grać w niego samodzielnie.

Cel gry pozostaje taki sam – pokonać rozprzestrzeniającą się infekcję i zbudować sobie zdrowe ciało. Jest o tyle trudniej, że wirusy zmutowały i niektóre ich szczepy stały się odporniejsze na dotychczasowe szczepionki. Na szczęście naukowcy przychodzą nam z pomocą i możemy korzystać z leczenia eksperymentalnego.

Opakowanie

Pudełko doskonale pasuje do poprzedniego – mają ten sam format i grafiki utrzymane w tym samym klimacie. W środku znajduje się instrukcja oraz 33 nowe karty. Są wśród nich:

organy (po 1 takim samy, jak w podstawie oraz 1 nowość – organ bioniczny w szarym kolorze)
zmutowane wirusy
szczepionki eksperymentalne
terapie
puste karty do wymyślenia własnych zasad

Rozgrywka

Aby wykorzystać dodatek, musimy połączyć go z kartami z podstawowego Wirusa. Podstawowe zasady gry pozostają dokładnie takie same, a karty o nowych właściwościach tylko lekko je modyfikują. I to tylko wtedy, gdy zagramy właśnie nimi. W skrócie jakie mamy istotne zmiany:

organ bioniczny nie może zostać zarażony żadnym wirusem, dlatego pozwala szybciej zbudować zdrowe ciało, można go jednak ukraść wykorzystując odpowiednią „terapię”
zmutowane wirusy są odporne na poprzednie szczepionki i można je wyleczyć tylko przy pomocy eksperymentalnych
eksperymentalne szczepionki są tak silne, że wystarczy jedna, aby na stałe uodpornić zaszczepiony organ (wcześniej potrzebne były dwie)
nowe terapie, w tym m.in. możliwość zagrania wszystkich kart z ręki w jednej turze, założenia kombinezonu ochronnego czy usunięcia wirusa z gry.

Wrażenia

Rozszerzenie ciekawie urozmaica grę, gdy już podstawowa wersja trochę nam się „przeje”. Pozwala też na przyspieszenie gry w 6-osobowym składzie, ale tu muszę już zaufać instrukcji, ponieważ w tak dużej grupie nie graliśmy ani w podstawę, ani w rozszerzenie. Niemniej, obydwie opcje to bardzo dobry pomysł na dynamiczną rozgrywkę i dużo zabawy. Gorąco polecam!