"Dolores Claiborne" Stephen King

Tytuł Dolores Claiborne
Autor Stephen King
Wydawnictwo Albatros
Data wydania 2004 
Stron 256 

Dawno, dawno temu niespełna dwudziestoletnia Katarzyna sięgnęła po „Dolores Claiborne”, przeczytała ją i odłożyła na półkę z myślą, że King nie zawsze zachwyca. Wybaczcie jej pochopny osąd, teraz naprawiła ten błąd młodości sięgając po powieść po raz drugi i zachwycając się od początku do końca. Do niektórych książek trzeba chyba dorosnąć…

Sześciedziesięciokilkuletnia Dolores Claiborne zostaje oskarżona o zamordowanie swojej pracodawczyni, Very Donovan. Podczas przesłuchania stanowczo obstaje przy swojej niewinności, w pewnej chwili jednak przyznaje się do popełnienia innej zbrodni. Okazuje się, że śmierć jej męża, którą blisko trzydzieści lat wcześniej uznano za wypadek, wcale nie była przypadkowa…

Książka ma formę opowieści głównej bohaterki, która mówi o tym, co wydarzyło się przed laty, o swoim życiu i specyficznych relacjach z Verą, która z roku na rok stawała się coraz trudniejsza do zniesienia. Jednak, nieco paradoksalnie to właśnie wybuchowa i apodyktyczna bogaczka była jedną z najbliższych jej osób. W miarę jak rozwija się opowieść, można dostrzec, jakie wiele je ze sobą łączyło, więcej niż ktokolwiek by się spodziewał. Niemalże z miejsca polubiłam obydwie kobiety, zwłaszcza twardą, energiczną Dolores, której los nie oszczędzał, a która zamiast poddać się, zawsze walczyła o swoje. Swoje przeszła także Vera, która będąc najlepszym przykładem tego, że pieniądze szczęścia nie dają, robiła wszystko, by odgonić od siebie rozpacz i ból.

„Czasem kobieta musi być bezduszną jędzą, żeby dać sobie radę w życiu, 

ale wierzcie mi, bycie jędzą to też ciężka praca.”

Tym razem King stworzył powieść, która nie jest ani horrorem, ani nawet klasycznym thrillerem, a mimo to w moim prywatnym rankingu uplasowała się w samej czołówce jego twórczości. Doskonale rozłożył na czynniki pierwsze najodleglejsze, najmroczniejsze zakamarki ludzkiej duszy, pokazując do czego jest w stanie posunąć się człowiek, gdy w grę wchodzi miłość i nienawiść. Jednocześnie obnażył zakłamanie ludzi przymykających oko na to, co dzieje się w ich sąsiedztwie. Poruszył tematy trudne i niewygodne – alkoholizm, przemoc w rodzinie, molestowanie. Pokazał czystą niegodziwość, jaka potrafi zalegnąć się w sercu człowieka i zniszczyć zarówno jego, jak i wszystkich, z którymi się styka.

„To śmieszne, że coś może się rozgrywać niemal na oczach ludzi, a oni i tak wyciągną fałszywe wnioski. Ale trudno się dziwić, skoro wszystko ma dwie strony, a ludzie zwykle widzą tylko tę jedną - zewnętrzną.”

Naprawdę cieszę się, że ponownie wróciłam do tej powieści, odkryłam ją na nowo i przeczytałam z zapartym tchem. Wam także serdecznie ją polecam!

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania Czytam Kinga.