"Krwawe powroty", antologia opowiadań

Tytuł: Krwawe powroty

Tytuł oryginału: 

Many bloody returns

Autor: praca zbiorowa

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Data wydania: 2009

Stron 448

Po antologii Niech żyje Polska. Hura! nadszedł czas na kolejny zbiór opowiadań wydanych przez Fabrykę Słów. Tym razem mój wybór padł na Krwawe powroty zawierające trzynaście tekstów, które łączą w sobie dwa motywy – wampiry i urodziny. Brzmi absurdalnie? Tak też pomyślałam w pierwszej chwili. Postanowiłam jednak dać tej książce szansę choćby po to, by przekonać się, jak poszczególni autorzy poradzili sobie z tym dosyć trudnym zadaniem. Przede wszystkim obawiałam się powielania tych samych schematów, okazało się jednak, że każde z opowiadań ma oryginalną, różniącą się od innych fabułę. Czy oznacza to, że wszystkie teksty zawarte w książce są dobre? Niestety, nie.

Możliwe, że się mylę, ale zawsze uważałam, że każdy zbiór opowiadań powinien otwierać utwór mocny i dobry na tyle, by zachęcić czytelnika do dalszego czytania. Słaby początek często zniechęca do kontynuowania lektury. W przypadku Krwawych powrotów mam mieszane odczucia odnośnie pierwszego tekstu, Nocy Draculi pióra Charlaine Harris, autorki serii książek o Sookie Stackhouse. Dla fanów Czystej krwi będzie to prawdziwa gratka, o ile obejrzeli co najmniej trzy sezony serialu, bo wydarzenia opisane w opowiadaniu znacznie wyprzedzają fabułę w nich zawartą. Jeżeli jednak losy Sookie nie są komuś znane, może poczuć się nieco zagubiony w tekście, który sprawia wrażenie wyrwanego z dłuższej opowieści.

Wszystkie teksty są na tyle krótkie, że nie ma sensu streszczać ich fabuły. Wspomnę jedynie, że wyobraźnia i inwencja twórcza autorów bardzo mnie zaskoczyła. Wampiry występują pod różną postacią – raz są głównymi bohaterami, a innym razem postacią drugoplanową lub wręcz epizodyczną, czasem są dobrzy, a czasem na wskroś źli. W zależności od upodobania pisarza można je zabić na różne sposoby – jednym przeszkadza światło słoneczne, inni spacerują po ulicy w samo południe, krzyż i woda święcona też nie działa w każdym przypadku.

Jak to zwykle bywa ze zbiorami opowiadań różnych autorów, nie są one równe jakościowo. Znajdziecie tutaj utwory skierowane przede wszystkim do młodzieży, jak choćby Jak zostałem nastoletnim wampirem Cradera czy Pierwszy dzień reszty mojego życia Caine’a. Nie są to słabe teksty, jednak dorosłemu czytelnikowi mogą wydać się nieco infantylne. Fanom prozy Ann Rice polecam opowiadanie Zmierzch, dotyczące etycznych kwestii wampiryzmu. Najbardziej przypadły mi do gustu trzy teksty – Czarownica i wampir Jeanie C. Stein, Czerwony kalosz Tanyi Huff oraz Pora wampirów Elanie Vietes, choć nawet one nie powaliły mnie na kolana. Pozostałe teksty to szczerze mówiąc czytadła, które zapomina się wkrótce po zamknięciu książki.

Reasumując, żadne z opowiadań zawartych w tym zbiorze nie zachwyciło mnie na tyle, by czytać z wypiekami na twarzy. Z drugiej jednak strony teksty są na tyle różnorodne, że ich lekturę mogę uznać za ciekawe doświadczenie, choć wielką fanką wampirów nie jestem. Czy warto więc sięgnąć po Krwawe powroty? Raczej tak, pod warunkiem, że nie nastawicie się na ambitną lekturę, a szukacie jedynie lekkiego czytadła na sobotnie popołudnie.

Moja ocena: 3+/6

Recenzja została również opublikowana na Lubimy Czytać